Suç delilleri saklayalım...

Hiçbir zaman hazır cevap bir kişi olamadım. Gerçi çocukların beklenmedik çıkışları ve ürettikleri mantığa karşı hazır cevap olmak dün bir işe yarar mıydı, bundan da emin değilim. Dün Leon onun için hassas olduğunu bildiğim bir konuya aniden girdi. “Sizin akşamları yediğiniz şeyden ben de istiyorum!” dedi.

?!?!? Nereden aklına esti? Akşam yatağında uyuyan oğlum bizim yediğimizi nereden biliyor ki? Suç delillerimizi her akşam titizlikle gizliyoruz. Çünkü iki minik dedektifimiz var. Üstelik bir keresinde bu sorun haline gelmişti zaten. Leon bir arada uyanıp sessizce aşağıya indiği sıralarda bir keresinde dondurma yediğimi görmüştü. Ardından günler boyunca söylenmişti. Bu başıma bir daha gelir mi? Asla! 

Tabi ki benim cevabım "Akşam bir şeyler yemiyoruz ki, nereden çıktı şimdi bu?" oldu. Böylece bu konuşmaya, başlamadan son verdiğimi düşündüm. Ah, nerede böyle kolaylık… Leon'un cevabı hazırdı "Bir akşam inip görmüştüm ya ondan biliyorum akşamları bir şeyleri yediğinizi." -Hmmm. Hafizası umarım ileride başka ama yararlı konularda da öyle güçlü olacak...
Ve devam ediyor: "Neyse o, ben de ondan isterim."